wanad
Encyklopedia PWN
ałuny
związki nieorg., uwodnione podwójne siarczany(VI) metali jednowartościowych MI i trójwartościowych MIII, o wzorze ogólnym MI2SO4 · MIII2(SO4)3 · 24H2O, gdzie MI — sód, potas, rubid, cez, tal, także grupa amonowa; MIII — gł. glin, chrom, żelazo, kobalt, gal, ind, tytan, wanad, mangan)
[łac.],
związki chemiczne azotu z metalami lub niektórymi niemetalami;
bałtycka tarcza, dawniej Fennoskandia,
geol. wydźwignięta część krystalicznego podłoża prekambryjskiej platformy wschodnioeur., obejmująca Płw. Kolski, Karelię, Finlandię, Szwecję i południową Norwegię.
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
region w Europie Północnej, w Finlandii i Rosji, pomiędzy M. Bałtyckim a M. Białym;
